چشمه بهشتی را بهشتی ها می جوشانند ((یُفجّرونها تفجیراً)) (انسان/6) مفجّران چشمه، خود انسان های مخلصی هستند که در دنیا بر اثر مداومت بر اخلاص، چشمه سار حکمت از قلبشان جوشیده، بر زبانشان جاری شده بود. «من أخلص لله أربعین صباحاً تنفجر ینابیع الحکمه من قلبه علی لسانه» (بحارالانوار67/249) همین گروه در قیامت با اراده چشمه سار بهشتی را می جوشانند: ((یفجّرونها تفجیراً)) چشمه و درخت در بهشت، تابع اراده بهشتیان است.
حضرت آیت الله جوادی آملی، مبادی اخلاق در قرآن، ص108
نویسنده » مهدی نوروزی » ساعت 1:0 صبح روز سه شنبه 91 خرداد 2